haiku na seilide...

Ba bheag nár bhrúigh mé seilide faoi bhonn mo choise - de thaisme! - agus mé ag déanamh mo chuarda rialta sna coillte an Domhnach seo caite. Bhí an talamh fliuch tar éis na báistí agus bhí slugaí rua ag gluaiseacht ó thaobh go taobh ar an gcosán. Ní deacair iad a sheachaint de bharr iad a bheith sofheicthe. Níl mé ró-eolach ar chúrsaí seilidí ach caithfidh gur cineál trádmhalartaithe é na slugaí seo, atá gan bhlaosc, a bheith ar dhath sofheicthe: cé go bhfeictear a naimhde iad, ní bhascfaí iad ag coisithe - ag iadsan, dar ndóigh, nach mian leo iad a bhascadh.

Ach bhí seilide eile ar an gcosán ar bheag nach bhfaca mé í. Ar chruth seilide fíonghoirt a bhí sí ach le dathscéim liath cosúil le dathscéim an chosáin. Nár oibrigh an éabhlóid gan mhoill i gcás na seilide seo, smaoinigh mé, agus an cosán céanna de dhéantús an duine gan a bheith ann ró-fhada, déarfainn? Ach más ea, fágadh coisithe gearr-radharcacha as an áireamh sa phróiseas. Dearmad a d'fhéadfadh a bheith marfach ar iomaí bealach agus a d'fhágfadh go mbeadh cineál paradacsa ag baint leis an scéal: níorbh fholáir radharc grinn an fhiagaí a bheith ag lucht an Jaineachais féin le saol na seilide dofheicthe a chosaint ar a gcosa siúd.

Chuir sin ag smaoineamh mé: an bhfuil fírinne dhomhain i bhfolach sa mhéid sin nach bhfuil aitheanta ag an gcine daonna go dtí seo?

Ar ball, nocht ceann de lucht 5-7-5 chugam.

faoi chois síochánaí

murach súil ghéar an fhiagaí

bhascfaí seilide

An é bua speisialta an haiku rúndiamhara an tsaoil a nochtadh dúinn?

Ach, fainic, ní haiku ceart gach 5-7-5.

I gComhar na míosa seo tugann Gabriel Rosenstock an chomhairle, nó an rabhadh, gan dul i mbun haiku a chumadh ar nós chuma liom. Ba chóir eolas domhain a bheith ann ar dtús ar an neamhdhéachas. Spreag an cnuasach dánta 5-7-5 é, a raibh sé ag déanamh léirmheasa air, an rabhadh a fhógairt, de réir dealraimh!

Is ar chonair chúng aontreo a ngluaiseann smaointe inchinne a bhfuil srianta oiliúint na sibhialtachta uirthi. Síleann an inchinn srianta seo go bhfuil sé cineál scartha amach ón gcruinne. Cumann sí scéalta beaga deasa mar mhíniúchán - di féin agus do na h-inchinní srianta eile - ar a bhfuil le feiscint amuigh sa chruinne, ar an taobh thall de réir a tuisceana. Agus mar bharr ar an donas: creideann sí na scéalta freisin!

Bíonn léamh na gnáth-inchinne ar an saol teoranta go leor dá bharr. Ach, de réir fhealsúnacht an neamhdhéachais, gheofar soilsiú agus léargas ach an aonacht atá idir gach neach agus ní sa chruinne a thuiscint.

Meon an haiku mar bhac ar léamh ró-shimplí a bheith ar na teachtaireachtaí a sheolann an nádúr chugainn? Ach cogair, ní gá fiú teachtaireacht a sheoladh chugainn: nach bhfuilimid ann cheana féin, ina lár?

duaithníocht an chosáin

ar dhathscéim na seilide

- ná siúlaigí air!

(Ach do shiúileas.)