Sunday, September 25, 2011

daorchluiche i Yankee Stadium...


Nuair a bhíomar thall i Nua-Eabhrac thugamar cuairt ar Yankee Stadium sa Bhronx agus bhíomar i láthair do chluiche idir na New York Yankees agus na Toronto Blue Jays. Solaoid íonghlan de chultúr Mheiriceá is ea an daorchluiche, mar is eol, agus go leor americana le feiceáil sa staid bhreá nua a d'osclaíodh sa bhliain 2009 in aice an tseanchinn a scartáileadh go díreach ina dhiaidh sin.

Ní mór na rialachaí is tábhachtaí a chur in iúl duit féin roimh ré mar is iomaí turasóir Eorpach a chaith trí h-uaire leadránacha i láthair ag cluiche gan tuairim aige cad a bhí ar tarlú.

Mhair an cluiche breis agus trí h-uaire a chloig agus de bharr gan móran rití a bheith idir na foirne am ar bith le linn an chluiche bhíomar ar bís ó thús deireadh agus níor bhraitheamar an t-am ag dul thart.

Bhí an bua ag na Yankees agus is leantóirí dá gcuid m'iníon agus mise anois.

Tá a fhios agam gur saghas FC Bayern München an daochluiche iad na Yankees mar thoradh ar a bhfuil bainte amach acu thar na blianta agus gur amhlaidh gur beag an meas a bhíonn ag daoine i SAM orthu taobh amuigh de leantóirí na Yankees féín.

Ach nach bhfuil deireadh le ré rómánsúil an chailliúnaí?

Nuair a bhí mé fillte ar an nGearmáin arís, thóg mé Underworld le Don DeLillo anuas den tseilf agus léigh mé sliocht as nach raibh na sonraí ann tuigthe agam go h-iomlán agus é á léamh agam deich mbliana ó shin. Cur síos ar an gcluiche cáiliúil idir na New York Giants agus na Brooklyn Dodgers sa bhliain 1951 a bhí i gceist. Cúis eile arbh fhiú ár gcuairt ar Yankee Stadium.

Agus ar chaoi éigin rith sé liom go mbíodh Oscar Madison (ar iriseoir spóirt é) sa tsraith teilifíse The Odd Couple de shíor ag tabhairt amach faoi gur bhog na Brooklyn Dodgers go dtí Los Angeles.

Is cosúil go bhfuil go leor de reacaireacht Mheiriceá fite fuaite sa daorchluiche.

Thursday, September 15, 2011

tigh MoMA...

coke squash # 1: hey, wilbur!

Ar Labor Day thugamar cuairt ar Mhúsaem na hEalaíne Nua-Aimseartha.

Chun scéal fada a dhéanamh gearr: ar an séú stór tá saothair na sár-réaltaí le feiceáil agus dá mba é nach raibh ann ach an méid sin, b' fhiú an táille iontrála.

Bhí cuid acu feicthe agam thar na blianta sa Staatsgalerie i nGarraí na Graí.

Taitníonn Alberto Giacometti liom ar chaoi éigin, a raibh taispeántas mór dá shaothar i Stuttgart tráth dá raibh.

Ar stór eile bhí saothair de chuid Josef Beuys le feiceáil. Tá seomra mór sa ghailearaí i Stuttgart atá tiomnaithe do sheancheallra cairr a chuir Beuys ina lár. Bhí Fettecke (cúinne saille) dá chuid sa ghailearaí i nDüsseldorf, cúig cileagram ime a bhí smeartha isteach i gcúinne aige. Ach ansin tháinig an lucht glantacháin ar an bhfód...

"Seans go bhfuil rud éigin bunaithe ar an ath-aithint, ar an ath-ath-aithint, nó fiú amháin, ar an ath-ath-ath-aithint," arsa mise (ní ag stadaireacht a bhíos), agus mé cur theoiric na healaíne de mo chuid in iúl. "I gcúrsaí ealaíne", a d'fhreagair m'iníon, "is binn béal ina thost".

Rith ceist liom: fiú más píosa ealaíne gach uile rud, an gá é a fhagáil i lár an tseomra? Agus an eascróidh teoiric nua as sin?

Cad a cheapann sibhse?

Wednesday, September 14, 2011

blagadóir beo i Nua-Eabhrac...


Táimid ar ais arís as Nua-Eabhrac le breis agus seachtain anois. Bhaineamar an-sult as an turas.

Cé go rabhas i SAM cheana féín ní rabhas riamh i Manhattan. Ar bhealach amháín is easnamh domhaithithe a leithéíd ach ar bhealach eile thug sé deis dom dul i dtaithí in athuair ar shiondróm na léine báine (cuid a haon, an chuid thaitneamhach), rud nach dtarlaíonn go ró-mhinic do dhuine atá, abraimís, imithe beagáinín in aibíocht.

Mar shampla, nuair a léim tuairisc éigin - cuir i gcás san IT - faoi chuairt a thug an t-údar ar an nGearmáin, samhlaíonn sé dom go minic nach bhfuil ach na dea-rudaí sean-aitheanta cáiliúla feicthe ag an údar. Ní mar sin atá sé i ndáiríre, deirim liom féin, mar ní fhaca sé seo nó siúd, rudaí nach bhfuil, b'fhéidir, ró-iontach ar chor ar bith.

Sin cuid a dó (an chuid is faide) de shiondróm na léine báine.

Siondróm na Léine Báine: ar dtús feiceann tú amháin an bhaíne agus tar éis tamaill ní fheiceann tú ach na dúradáin, na spotaí dubha.

Bhí mé meáite air, mar sin, le linn an tamaill ghairid a bheinn ag scimeáil ar dhromchla Nua-Eabhraic gan ach an bháine lonrach a fheiceáil; ní deacair sin i Nua-Eabhrac agus dheineas amhlaidh.

Tuilleadh ar ball.

blagadóireacht na gaeilge: i ndíl caoineadh...



i mbeo mhí mheán fómhair
leánn bac an bhlagadóra
i smeach bog méarchláir