Feicim sa nuachtán go mbeidh rí úr san Ísiltír faoi cheann tamaill. Liam-Alastair is ainm dó, más buan mo chuimhne.
Ós rud é go bhfuilim i mo chónaí ar an Mór Roinn leis na cianta ba mhinic dom a bheith san Ísiltír nó teangmháil a bheith agam le Dúitsigh agus tá meon dearfach agam i leith na tíre agus na ndaoine dá bharr.
Bhí cáil mar thír an-liobrálach agus oscailte ar an Ísiltír riamh anall agus, ar ndógh, ní fada a mhairfeadh a leithéid gan é a bheith fíor, don chuid is mó ar aon nós. Ach ar an taobh eile de, áfach, chuaigh mé in aithne thar na blianta ar ghnéithe frithráiteacha a bhaineann leis an Ísiltír nach dtagann leis an íomhá sin agus chuir sin mearbhall orm. Ar dtús, ar aon chaoi.
Mar shampla, is cuimhin liom uair amháin nuair a bhíos i gKöln ar thuras gnó. Sa tráthnóna bhíos ag ól beorach nó dhó - Kölsch - i dtábhairne éigin inar casadh Dúitseach orm. Uair éigin le linn an chomhrá chuir sé ar an eolas mé nach raibh sé ró-shásta leis an méid daoine gorma a bhí ina gcónaí san Ísiltír. Duine aonair agus a dhearcadh, mar a cheap mé ag an am, ach dhearbhaigh sé dom go raibh na gnáthdhaoine - Henk agus Ingrid, mar a thugtar orthu - nó líon mór díobh, ar aon intinn leis. Go luath ina dhiaidh sin bhí leithéidí Fortuyn, van Gogh agus Wilders ar an bhfód agus tacaíocht nach beag acu i measc an phobail.
Agus cé nach féidir a rá go mbíonn iompar an phobail san Ísiltír aon cheo níos páistiúla ná iompar an phobail in aon tír eile ina bhfuil traidisiún baoth neamhdhaonlathach na monarcachta i réim, is deacair a thuiscint cén fáth a leantar ar aghaidh sa lá inniu leis an seicteachas a bhaineann léí. Ní deacair an ruaille-buaille agus an drochphreas a shamhlú dá gcuirfí a leithéid i bhfeidhm in Éirinn!
Is daoine cliste iad na Dúitsigh, gan amhras.
No comments:
Post a Comment