Éanna i ndiaidh na Féinne...

Cuireadh Saltair an Fheadáin Mhóir ar taispeáint don chéad uair san Ard-Mhúsaem i mBaile Átha Cliath an tseachtain seo caite. Is féidir leis an bpobal breathnú ar an ornáideachas agus an maisiúchán ar an taobh amuigh.

Rud nach bhfuil ar eolas go forleathan, áfach, ná go bhfuarthas an íomha thuas ar imeall ceann de na leathanaigh faoi nóta imill. "Sé bliana nó trí scór, a bheag nó a mhór", nó rud éigin mar sin a bhí breactha síos ag an bpeannaire.

Mar is eol dúinn ó fhoinsí údarásacha, ba nós le lucht peannaireachta sa Mheánaois íomhánna le míniúcháin éagsúla a tharraingt ar imeall an pháir.

Ar aon nós, den dá rúndiamhair a bhfuil an stát ag plé leo faoi láthair, is cosúil go bhfuil ceann amháin díobh ar tí soiléiriú. Baineann an ceann sin le hóigeantacht an Taoisigh.

Is léir anois nach bhfuil an scéal faoi Oisín agus an moghlaeir, agus é ag titm go talamh (agus go tobann san aois) ón gcapall chun é a thógáil, fíor ar chor ar bith. Bolscaireacht ghlan de chuid Fhianna Fáil ó thús deireadh an tuairim atá ag na saineolaithe ina thaobh ó tháinig íomhá na saltrach chun solais. Agus is cosúil nach raibh i bPádraig ach ball den chomhairle dáilcheantar áitiúil (go díreach óna Coptaigh a tháinig an Chríostaíocht go hÉireann de réir fianaisí a fuarthas sa tsaltair).

Ní Oisín ainm an té a d'fhill ó Thír na nÓg ach... Éanna!

An dtuigeann sibh?

Dála an scéil, an bhfuil a fhios agaibh go mbíonn duine fásta i gcónaí i dteannta leis an Taoiseach ó tharla an eachtra ar Shráid Chill Dara dhá mhí ó shin? Cén eachtra? a chloisim sibh ag rá. Cén eachtra? Nuair a sháigh Garda a chloigeann isteach trí fhuinneog oscailte an chairr, a aird dírithe ar an duine sa chúl. "Ag an am seo den lá, a thiománaí," a d'fhiafraigh sé go borb den tiománaí, "nár chóir don leaid óg a bheith ar scoil?"

Tá tuairim is míle billiúnaí ar mairthean sa domhain. Dá ndíolfadh Éanna rún a óigeantachta le gach duine acu ar bhilliún an duine bheadh an rúndiamhar eile a bhfuil an stát ag plé léí fuascailte chomh maith.