"Ar Choinleach Glas an Fhomhair"

Ar choinleach glas an Fhomhair

A stóirín gur dhearc mé uaim

Ba dheas do chos i mbróg

'S ba ró-dheas do leagan siúil

Do ghrua ar dhath na rósaí

'S do chúirníní bhí fite dlúth

Monuar gan sinn 'nár bpósadh

Nó ar bórd loinge ag triall chun siúil.

Tá buachaillí na h-áite seo

A' gáire 'gus ag éirí teann

Is lucht na gcocán árd

A' deánamh fáruis do mo chailín donn

Dá ngluaiseadh Rí na Spáinne

Thar sáile 's a shluaite cruinn

Bhrúfainn féar is fásach

'S bhéinn ar láimh le mo chailín donn.

'Sé chuala mé Dé Domhnaigh

Mar chómhrá 'gabháil idir mhná

Go raibh sí 'gabháil 'a pósadh

Ar óigfhear dá bhfuil san áit.

A stóirín glac mo chomhairle

'S a' fomhar seo fan mar atá

'S cha leigim le 'bhfuil beo thú

A stór nó 's tú mo ghrá.

http://www.youtube.com/watch?v=Oi0M7PLJZKw

"A' deánamh fáruis do mo chailín donn": tá an líne sin feicthe agam le "A' deánamh airnéis' do mo chailín donn". Níor éirígh liom an focal "fáruis" a aimsiú sna gnáthfhoinsí, ach thabharfainn buille faoi thuairim gur "fearas / fearais" (=uirlis) atá i gceist.

Pé scéal é, ba chóir do na mná ardnósacha leis na cocáin arda a gcuid cnotaí gruaige a scaoileadh anuas, a gcuid oibre a dhéanamh féin agus gan a bheith ag iarraidh cailín aimsire a dhéanamh den chailín donn bocht! ;)