XV
Níorbh é an duine coitianta ón bpríomhchathair a tháinig chuig an choinne an uair seo ach venBon féin. D'éirigh linn plé le gnóthaí amhail is nach mbeadh aon rud as an ngnáth. Ag deireadh na coinne síneadh an beart beag airgid trasna an bhoird chugam. Bhreathnaigh mé ar an mbeart ar feadh meandair. An babhta seo, ní raibh amhras ar bith orm go raibh méadú suntasach tagtha air.
"Dar mo chonsias," a dúirt mé faoi dheireadh, "ach nach dul i raimhre atá na bearta siúd le déanaí!"
Ar dtús, dhein sé iarracht gotha duine a raibh iontas mór gan choinne curtha air a chur air ach ar ball níor dhein venBon ach féachaint idir an dá shiúl orm.
An radharc a dhírigh sé orm, ba léir dom gan dua a raibh le léamh ann. Radharc cáinteach a bhí ann. Bhí an díomá mór ann, mar dhea, a bhí á fhulaingt aige ar mo shon. Ach bhí daingne ann freisin le cur in iúl dom nach gcuirfinn ar seachrán é le mo chaint éigiallda. Go raibh cluichí moráltachta páistiúla á imirt agam leis. Go raibh gaiste á chur agam dó. Ach nach gceapfaí sa ghaiste sin é.
Gurbh fhios dó gurbh fhios dom conas a bhí cúrsaí an tsaoil. Agus nach gcuirfinn iachall air iad a mhíniú dom, agus na focail ghránna a rá. Mar a bheadh seisean ina údar ar chúrsaí do-athraithe an tsaoil.
Agus bhí ceist le haithint ar a dhreach: an é nár mhaith liom bheith i mo bhall den fhoireann feasta? An fhoireann a raibh gach ball mar laoch di. Agus ualach trom dofhulaingthe ag brú anuas ar gach duine acu.
Ach gan cáineadh le cloisint d'ainneoin an anró uilig.
Ó éinne.
Seachas...
Sheas mé suas, ghabh mo chead dó agus d’imigh liom. D’fhág mé an beart airgid ar an
mbord i mo dhiaidh.
No comments:
Post a Comment